wtorek, 23 marca 2010

Undergrajdoł








Stan d'Art
Undergrajdoł
1987

* * * 2/3 * *





Z cyklu Lubię trzask starej płyty
STAN d'ART
– polski zespół jazzowy powstały na przełomie 1984 i 1985 r. w Kielcach.
Jego działalność związana była z Kieleckim Klubem Jazzowym oraz z tamtejszym środowiskiem akademickim.
Nazwa zespołu nie odnosi się do często mylnego pojęcia dotyczącego programu bandu, jakoby głównym elementem programu są standardy jazzowe. Nazwa
STAN d'ART odnosi się, czy też odzwierciedla raczej niejako stan sztuki, stan ducha.
Zespół w pierwszym składzie brał udział w lokalnych imprezach jazzowych, a także w imprezach o charakterze konkursowym i w 1985 r. w warszawskim konkursie „Dni Komedy” zdobył główną nagrodę Jury. Na początku 1986 r. basista
Marek Majewski został zamieniony na gitarzystę Janusza „Yaninę” Iwańskiego, muzyka związanego z formacją Tie Break. W maju 1986 r. zespół zostaje zakwalifikowany do Międzynarodowego Konkursu Jazzowego „Jazz nad Odrą”, w którym zdobywa Grand Prix. Jedną z form tej nagrody była rejestracja materiału muzycznego na płycie LP - w lutym i marcu 1987 r. materiał ten powstał w studiu radiowym w Szczecinie. Gościnnie na płycie zagrał skrzypek Henryk Gembalski, który wspierał zespół swoim bogatym doświadczeniem i kilkakrotnie jeszcze brał udział w koncertach grupy. STAN d'ART dwukrotnie występuje na festiwalu „Jazz Jamboree” (1987 i 1988 r.). W tym czasie zespół dokonuje kolejnych nagrań studyjnych, a muzycy angażują się w produkcje innych formacji m.in. Young Power, Die Sichercheit, Tie Break, Violin Meeting. W dorocznej ankiecie czasopisma Jazz Forum, zespół oraz muzycy zostali wymienieni w czołówce nowych i obiecujących wykonawców. Jesienią 1988 r. zespół opuszczają Janusz Iwański, Dariusz Galon i Andrzej Chochół. W tej sytuacji Stan d'Art zawiesił działalność. Grupa sporadycznie występowała na imprezach jazzowych, a w jej składzie, oprócz sekcji rytmicznej związanej od początku z zespołem (Chochół, Dziarek, Zych), grywali muzycy z lokalnego środowiska lub artyści zaprzyjaźnieni z zespołem, m.in. Aleksander Korecki, Tomasz Butryn, Wojciech Tramowski i Marcin Ślusarczyk. Obecnie zespół po raz kolejny wznowił działalność, grając całkowicie nowy - oparty na współczesnych dokonaniach muzycznych - repertuar.

Tako rzecze Wikipedia...

Włodzimierz Kiniorski – sax., perc.
Dariusz Galon – viol., vioelectrum, perc.
Andrzej Chochół – guit.
Janusz Iwański – guit., voc., perc.
Marian Zych – bass guit.
Leszek Dziarek – drums, perc.
oraz gościnnie
Henryk Gembalski – viol.


Mimo trzasków znacznie lepiej się tej płyty słucha teraz niż kiedyś, choć nadal nieco nerwowo. Stronę A wypełniają rozdygotany Drygulec, szalony i z zajebistym „tekstem” BX-1 oraz Dzień następny - znakomita kompozycja Dziarka i Zycha - muzyków z sekcji rytmicznej. Na stronie B podobnie: najpierw pokręcone, połamane i pofikane dwa dynamiczne utworki o znamiennych tytułach Nowa siła i Freeton, a potem spokojniejsze (o ile można tak powiedzieć) Antypody - kompozycja Kiniorskiego, krewna Leili Tie Breaku. Po kolejnym przesłuchaniu płyty coś mi się wydaje, że powstała - niestety - o kilka lat za wcześnie...


Wywiad z grupą - rok 2004.

1 komentarz:

Anonimowy pisze...

Bardzo bym był wdzięczny za odnowienie linku...